Aralığın sonuna yaklaştığımız bu günlerde "Kar geliyormuş" haberi tuhaf, üstelik Ankara'da...
Kar, İzmir'de yaşadığımız yıllar boyunca özlediğim masalsı bir doğa olayıydı. Orada herkes için öyleydi. Bir kere hatırlıyorum Alsancak'ta liman, denizin başlangıç noktasına değin kar tutmuştu. İnanılmaz bir şeydi. Bütün İzmir sokaklardaydı.
Yıllar geçti, Ankara'ya yerleştim... Buradaki ilk kışımda (hoşgeldin dercesine)öyle bir kar yağdı ki, karı o kadar sevmesem, o denli özlemesem gerçekten de bıkardım. Karnımda bebeğim, evimizin merdivenleri buz tuttuğu zaman düşerim diye kapıya çıkmadan, perdeleri açar otururdum camın önünde. Karlar ağır ağır düşerken kafamı kaldırıp gökyüzünün griliğine doğru bakardım. Kar yağarken hışır hışır diye bir ses çıkar ya, bayılırım o sese...
Gelsin bakalım kar yine. Bu sefer kızımla kardanadam yapacağız bahçede.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder