Bu sabah

Hava nasıl güneşli! Okula gelince hemen yukarı çıkmadım. Kahvemi alıp bahçede güneş altında oturdum. Sıcacık sıcacık güzel güneş. Kısacık bir an bütün yapmam gerekenler zihnimden silindi. Tatlı ılık bir kaç dakikaydı.

Oysa neler neler yapmam lazım yine. Okuldaki görevler, bir yandan tezim bir yandan her şeyi unutmak kendimi bırakıp başka bir kendim olmak için yaptığım diğer aktiviteler (Boyalıkuş sergi hazırlıkları, AÇEV kartpostalları, AFA'daki masa, Terraryumlarım...).

Kısacık bir unutuş bile kendimi ne kadar başka hissettirdi. Halbuki ne kadar sıkılıyorum.Dişlerimi sıkıyorum. Anlamsızlık, aptallık, zaman kaybı beni ne kadar çok öfkelendiriyor.  Aptallığa inanamıyorum. Kötülüğü kavrayamıyorum. Ama kabulleniyorum işte, ne yapacaksın başka. Bıkıp kabuğuna çekilmekten başka.