Açarsın odanın penceresini ardına kadar. İçeri mis gibi yağmurda ıslanmış toprak kokusu dolar. Bulutlu ve beyaz gökyüzüne bakarak pencerenin önüne çektiğin masaya oturursun. Kuşlar birbirleriyle yarışmaktadırlar o sırada. Serersin önüne tez dökümanlarını, dalarsın. Saatler geçer. Buradayım, farkındayım, çalışıyorum. Bir saat gelir, işte o saat...
O saat çocuğu okuldan almanın saatidir! Koooş kooş! Camı kapat önce! Koş şimdiiii!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder