...

Son günlerin hareketli gündeminden dolayı beynim dümdüz olmuş vaziyette. Okumak/izlemek istemesem de olanlar gerçek. Gözlerimi kapasam da orada duruyorlar. Midem bulanırken diyorum ki "halk için halka rağmen mi çabalayacaksın?" İnsanlar görmezken duymazken, süpper namuslu toplumumuz ettiği haltları toprağa gömüp hiç bir şey yokmuş gibi sırıtmaya devam ederken, el kadar masum çocukları koruyamadıklarına tanık olurken, ellerinden bağlı ölüme bırakılmış zihinsel engellileri deşifre ettiler diye vay efendim batılıların bizi rezil rüsva etmesine takılmışken, iğrenç tecavüzcüleri salıveren devlet kurumlarının güvenilirliğini sorgularken üstüne bir de kendini bilmez sübyancının yumurtladığı cümlelerle midem kalkarken, bu sabah bir üçüncü sayfa haberinde biri iki yaşında biri dört aylık iki Hatice'nin aileleri tarafından öldürüldüğünü okuyunca, kendimi tutamadım ağladım sokak ortasında. Ayrıntıya giremem, burada bu tür yazılar yazmıyorum, ama bugün gerçekten çok fazla geldi. Toplum çökme durumuna çoktan gelmiş, memleketi zaten satıp savdık, Mustafa Kemal "Gençliğe Hitabe"de ne öngördüyse hepsi oldu bile. Ekonomik, politik, sosyal ve ahlaki olarak hangi ışıktan söz edebileceğiz? Bugün 10 Kasımdı. Bir kısım dinci tayfa, bugünden başlayarak resmi törenleri, ritüelleri boykot edelim çağrısı yapmış. Başı bağlı kızlarımız filan rencide oluyorlarmış. Durumu şaibeli sübyancıların TVde kanal kanal gezip dini kullanarak saçmalaması kimseyi rencide etmiyor mu? Bir de bu yönden bakalım. Başıbağlı kızlarımız, efendim, istiklal marşı okunurken, saygı duruşu yapılırken rencide oluyorlarmış. Bak sen! İşler nerelere geldi. Utanmadan neler konuşulur oldu. Bir şeyler değişmezse, dini çirkin işlerine paravan eden tecavüzcülerle, hortumcularla, vatan hainleriyle yaşamaya daha ne kadar dayanılabilir? Ey Türk Gençliği aklını başına devşir!