Dün gece Hakan'la oturup doğduğu günü konuştuk. Zaman öyle çabuk geçiyor ki. Aklıma birsürü şey takılıyor düşünürken. Alttaki yeni fotoğraflardan biri örneğin.
Sonra bütün eski fotoğraflara baktım... Neler takılıp kalmış zihnimde, sancımın başladığı gece herkesi uyutup iki sancı arası 10 dk'ya düşene değin kardeşimle birlikte elimizde kağıt kalem oturmamız... Benim herkesi şaşırtan tuhaf cesaretim... Hayatımda ilk defa doğumhane koridorunda yapayalnız hissetmiştim, yanımda kimsenin gelmesine izin vermemişlerdi, uzun loş bir koridordu sabaha karşıydı hiç unutmuyorum. Ben ağır ağır muayene olacağım odaya ilerlerken bir kadının çığlığını duydum tam ürperiyordum ki arkasından bir bebek ağlaması sesi doldurdu koridorları. Sonra bir alkış koptu. O zaman geçmişti tedirginliğim:) Aynı zamanda 9,5 saatlik doğum maratonum başlamıştı.
Bu resimde ne kadar minik... Alttaki resim ilk yaş gününde çekildi. Eski evimizdeydik, çok sevdiğim kırmızı kapılı ve pencereli ilk evimizin bahçesinde.
4 yorum:
Çok tatlı bir kızın var gerçekten. Size ailecek bir ömür boyu mutluluklar, nice yaşlara :))
Nazar değmesin de diyeyim hemen unutmadan :))
Maşallah evet :))
Çok teşekkür ederim :)
Yorum Gönder